Projectleider Arbeidsmigratie HMC
‘We vissen allemaal in dezelfde vijver naar goed zorgpersoneel en dat is in de huidige arbeidsmarkt steeds lastiger. Dus moeten we andere manieren verzinnen om aan verpleegkundigen te komen.’ Marianne van Dijk is Projectleider Arbeidsmigratie bij Haaglanden Medisch Centrum (HMC), dat eind vorig jaar verpleegkundigen uit Azië naar Nederland haalde. De eerste groep van vijf ging november 2022 aan de slag. Inmiddels zijn ze met hun elven: zes uit de Filipijnen en vijf uit Indonesië.
Waarom die twee landen?
‘In die twee landen is de kwaliteit van het zorgsysteem goed en de werkloosheid onder verpleegkundigen hoog’, antwoordt Van Dijk. Bovendien staan de landen op de groene lijst van de WHO. Rood betekent niet werven. Het is een ethische code, om te voorkomen dat het zorgsysteem van een land wordt gedupeerd.
Het ziekenhuis – dat in de wervingsprocedure samen optrok met het Limburgse Zuyderland – ging niet over één nacht ijs. Van Dijk reisde met een delegatie van zorg personeel af naar Azië om zich een beeld te vormen van het zorgsysteem. ‘We bekeken de kwaliteit van de zorg, met welke apparatuur verpleegkundigen daar werken en hoe de opleiding eruitziet. Wat leert een gediplomeerd verpleegkundige als ze zich gaan specialiseren?’
Welke lessen hebben jullie geleerd uit het verleden?
‘Het is belangrijk om te investeren in taalontwikkeling, opleiding en een goede landing in het ziekenhuis. Deze groep heeft aanzienlijk meer begeleiding nodig dan een leerling-verpleegkundige uit Nederland. Je moet er tegelijkertijd rekening mee houden dat het ervaren verpleegkundigen zijn, met een jarenlange werkervaring in het buitenland. Tot ze in Nederland hun BIG-registratie hebben, werken ze als verzorgende. Alhoewel ze ze nog niet bevoegd zijn voor bepaalde verpleegkundige handelingen, zijn het al waardevolle collega’s. Begeleiding van deze groep is belangrijk. We horen van de verpleegkundigen terug dat we dit samen goed hebben aangepakt.’
Ook de voorbereiding is enorm belangrijk, van vergunning tot huisvesting regelen, vervolgt Van Dijk. Veel praktische zaken zijn uit handen genomen door wervingsbureau OTTO Health Care. Het bedrijf doet de werving, regelt de huisvesting en wat er verder nodig is in de onboarding. Ook verzorgt het taal- en inburgeringslessen. In totaal zijn er zo’n 40 zorgmedewerkers in Nederland op deze manier aan het werk.
Hoe verloopt de BIG-registratie en inschaling van het diploma?
‘Het buitenlandse diploma wordt door het CIBG vergeleken met het Nederlandse diploma via een assessment en er wordt gekeken naar het cv van de verpleegkundige. De assessmentprocedure begint altijd met een Algemene Kennis- en Vaardighedentoets (AKV). Dat is een verplichte toets Engels en Nederlands voor iedereen die hier komt werken. Daarna volgt een beroepsinhoudelijke toets (BI-toets). Naast het werk gaan de medewerkers elke week een dag naar school om toe te werken naar het assessment. Ze leren klinische en andere vaardigheden, maar ook hoe het zorgsysteem werkt en de wet- en regelgeving.’
Verloopt de registratie voorspoedig?
Uit het assessment kunnen drie uitslagen volgen, legt Van Dijk uit. ‘De beste is dat het gelijkwaardig is en dat de verpleegkundigen nog drie maanden onder supervisie werkt. De tweede is dat het gelijkwaardig is, maar dat er nog een aantal stages moet worden gelopen. De derde uitslag is geen gelijkwaardig diploma. Dat betekent einde oefening als verpleegkundige. De medewerker mag dan nog wel als verzorgende blijven werken.’
Van de eerste groep van vijf is er één bijna BIG-geregistreerd en er zijn er vier die nog stages gaan lopen, vertelt Van Dijk. ‘Dat is goed nieuws en zijn we trots op.’ De tweede groep is ook al aan het werk en heeft de AKV inmiddels in de knip.
Welk advies geef je HR-collega’s?
‘Naast het leren van de taal moeten verpleegkundigen uit Azië sterk wennen aan de westerse cultuur. De cultuurshock is groot. Als ziekenhuis hebben we onze eigen medewerkers meegenomen in die cultuurverschillen. De nieuwkomers moeten zich aanpassen, maar andersom geldt dat net zo goed. Elke nieuwe collega krijgt daarom een eigen buddy. Die geeft meer begeleiding dan je normaal van de manager of praktijkbegeleider krijgt. De buddy is er echt voor 1-op-1-gesprekken, die vangt signalen op. De buddy’s krijgen ook begeleiding en cultuurlessen. Zij signaleren ook of het meer werkdruk meebrengt. Daar gaan we zorgvuldig mee om.’
Verder is het belangrijk dat er draagvlak is op de afdelingen waar de verpleegkundigen komen te werken. We hebben naast voorkeur en ervaring van de verpleegkundigen zelf dat ook laten meewegen. Nadat de eerste groep in november was gekomen, zagen we ineens meer animo bij de andere afdelingen.’
Wat is het belangrijkste obstakel tot nu geweest?
‘Eigenlijk verloopt alles heel goed. Het enige is dat het een heel langdurig traject is door de vele procedures die er in Nederland moeten worden doorlopen. Het duurt gewoon lang voordat je een afspraak hebt voor de toetsen voor de BIG-registratie etc. Dit zou echt anders, beter en sneller moeten worden geregeld in Nederland.’
Gaan jullie de groep uitbreiden?
‘We kijken eerst hoe het loopt met deze groep. Daarbij realiseren we ons heel goed dat dit niet dé oplossing is voor de arbeidskrapte in de zorg. Het is één van de oplossingen. We zijn daarnaast natuurlijk ook aan allerlei andere knoppen aan het draaien. We kijken naar alle mogelijke manieren om potentiële collega’s aan te trekken voor het werken in de zorg. Daarbij bieden we als HMC een beter parkeer- en mobiliteitsbeleid, ontwikkelingsmogelijkheden en het afwisselend werken op drie totaal verschillende locaties. Hiermee hopen we vooral veel collega’s in het mooie zorgvak te kunnen behouden.’
Lees hier meer artikelen in het thema HR-strategie.
Fotobron: ANP (verpleegkundigen op de afbeelding zijn niet die uit het artikel)